Butler Laurens: “Een nieuwe opdracht op televisie lijkt me leuk, maar ik ga niet op zoek”

Waar 5 december voor de meeste mensen een leuke dag is, was dit voor de kandidaten van het programma Is this love? niet het geval. In het programma konden vrijgezellen in een luxe villa in Vinkenveen daten met heel Nederland. Het SBS6-programma moest ‘een blijvertje’ worden op de vooravond van de zender. Het programma kwam echter niet van de grond en op 5 december werd de stekker uit het programma getrokken. Laurens Spanjersberg, beter bekend als Butler Laurens en voormalig butler van het Koninklijk Huis, was butler in het programma en betreurt het stoppen van het programma.

Hoe bent u aan uw rol in het programma Is this love? gekomen?
„De producenten van het programma hebben mij hier voor benaderd. Ik werd gebeld en ze zeiden dat ze een butler zochten voor een programma en of ik auditie wilde doen. Ik moest daar over mezelf vertellen en welke rol ik in het programma zou kunnen spelen. Ik ben jarenlang vrijgezel geweest dus ik vertelde dat ik ook advies kan geven in daten. Dat vonden ze wel interessant.”

Screenshot: Butler Laurens opent de deur om een date uit te laten.

Screenshot: Butler Laurens opent de deur om een date uit te laten.

Hoe zagen uw dagen in het programma eruit?
„Ik begon rond de klok van 8 uur in het huis met het aandoen van de lichten en er voor zorgen dat alles recht stond. Er hingen tachtig camera’s in het huis, dus alles moest op een bepaalde plaats staan. Elke stoel, elke vaas en elk schilderij moest recht hangen omdat het anders op zou vallen. In de loop van de dag zorgde ik er voor dat alles netjes bleef in het huis en als de bewoners ergens advies over wilden, hielp ik hen daar mee. Samen met de werksters zorgde ik er voor dat alles schoon bleef, er genoeg handdoeken bij het zwembad lagen, bestellingen geplaatst werden, koelkasten aangevuld werden en de dates ontvangen werden. Een dagtaak dus.”

Hoe heeft u de camera’s in het huis ervaren?
„In het begin was dat lastig. Ik lette er heel erg op maar op een gegeven moment begon ik er aan te wennen. Ik reageerde dan gewoon op dingen, zoals ik dat in het normale leven ook zou doen. Het was niet zo dat er een script was of dat alles spel was, ik moest gewoon mezelf zijn en dat werd opgenomen. De kijkers konden alles zien wat je op een dag deed, maar daar stond je op dat moment niet bij stil.”

Keek u zelf naar de uitzendingen?
„Ik keek niet altijd naar de uitzendingen, meestal één keer in de week. Ik keek dan naar mezelf en vroeg aan vrienden en familie of ik op tv dezelfde persoon was en ze vonden van wel. Normaal kijk je natuurlijk nooit naar jezelf, dus dat was best raar.”

Wanneer hoorde u dat het programma ging stoppen?
„Het kwam heel plotseling. Op vrijdagochtend werd het verteld en iedereen was in shock, de kandidaten en productie ook. Er werd verteld dat de bewoners hun koffers konden inpakken en naar huis konden gaan. Dat was erg jammer.”

Had u het wel zien aankomen?
„Ik zag de kijkcijfers natuurlijk wel en die waren niet heel goed. De bewoners wisten daar niets van, zij hadden geen radio, tv en computer. Ik zag het wel een beetje aankomen maar ik dacht dat ze het wel tot januari op de buis zouden houden, maar helaas.”

Wat waren de reacties op straat over uw deelname aan het programma?
„Ik werd soms wel herkend op straat, maar ik kon wel normaal over straat. Soms kijken mensen mij aan, zie ik ze denken en lopen ze weer verder. Een enkele keer spreken mensen mij aan en vertellen ze dat ze mij hebben gezien en dat ze mij leuk vinden. Soms willen mensen ook met mij op de foto, maar allemaal op een leuke manier.”

Heeft uw deelname aan het programma ook iets gedaan met het beroep als butler?
„Ja, dat was ook een beetje mijn bedoeling. Ik wilde laten zien dat een butler meer is dan alleen een hulpje. Een butler geeft ook advies, organiseert dingen en is eigenlijk een soort manager of assistent. Dat hebben de meeste mensen nu wel begrepen.”

U bent vroeger al een aantal keer op televisie geweest met uw beroep. Ambieert u een baan in de televisiewereld?
„Ik vind het eigenlijk best leuk, want het is een aparte wereld. Ik ben nu als butler niet meer werkzaam bij families, maar ik ben eigen baas. Ik geef workshops en lezingen over etiquette en omgangsvormen. Als er iets op mijn pad komt, neem ik dat aan. Dat lijkt me hartstikke leuk, maar ik ga er niet naar op zoek.”

Plaats een reactie